woensdag 7 november 2012

Beste Benk,

Ik ben eruit! Gelukkig maar, want van het gehannes binnen de Nederlandse politiek kan een mens slapeloze nachten krijgen. Ik begrijp het dilemma van de Partij dat je Mark en Stef niet als dank voor het winnen van een verkiezing bij het grof vuil kan zetten. Daarom heb ik creatief nagedacht over een oplossing waar iedereen blij mee kan zijn.

Het is de tweede regeerperiode met onze club als grootste partij en de derde keer dat we een akkoord sluiten waar we de liberale beginselen uit handen geven. Rutte1, Kunduz en Rutte2 doen vermoeden dat de Partij briljante campagnes voert en desastreus onderhandelt. Hoe groter de Partij, hoe minder liberaal het beleid.

De oplossing om Stef te belonen voor drie mislukte onderhandelingen met een leeg ministerschap lijkt wel goed (want daardoor weet je zeker dat hij daarna de politiek verlaat) maar geeft ons een slechte reputatie in Europa. Hoe kan je nu in een ordentelijk land een minister van Wonen zonder verblijfplaats hebben die woont in een kartonnen doos op het Binnenhof? Daar zal in Londen, Parijs en Berlijn met een minachtend lachje op worden gereageerd.

Neen, de oplossing voor alle problemen is om gewoon terug te keren naar het uitgangspunt dat onze politiek leider voorzitter is van de Tweede Kamerfractie. Dat is de ideale plaats voor Mark. Hij kan met zijn onverbeterbare optimisme en zijn goede liberale inborst de verbinding maken tussen de standpunten van de fractie en het kiezersvolk. Met Mark als fractievoorzitter groeit de Partij misschien wel naar 76 zetels!

Benk, ik heb heimwee. Heimwee naar de tijd dat de Partij niet de grootste partij van Nederland was, maar wel de meest invloedrijke. Heimwee naar de tijd dat we elkaar niet steeds moesten vertellen dat we een idee en debatpartij zijn, maar het gewoon waren. Ik heb heimwee naar een toekomst waarin ons land zo liberaal wordt dat een liberale partij overbodig is.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten