donderdag 6 december 2012

Onkruid vergaat niet

Een combinatiefunctionaris is een ambtenaar die dingen doet die eigenlijk door scholen, ouders en verenigingen moeten worden gedaan. Een combinatiefunctionaris is het onkruid dat je op ziet bloeien op de resten van ontbindende samenlevingen. Op plaatsen waar de mensen zelf niet meer het cement van de samenleving zijn bloeit de combinatiefunctionaris tierig. In oude wijken van grote gemeentes doen ze goed werk. Als burgers elkaar niet meer aankijken en niet meer voor hun buren zorgen ziet dit woekerende onkruid er uit als een vrolijk bloemetje op de puinhopen. Maar het gaat verder, want het schiet ook wortel in de zelfredzame Boskoopse samenleving. Om zich te nestelen op plaatsen waar hij eigenlijk niet thuishoort volgt de combinatiefunctionaris een uitgekiende guerrillatactiek.

Het begon in de vorige raadsperiode, toen een onoplettende wethouder zich “gratis” een tweetal combinatiefunctionarissen in de maag liet splitsen. Als rechtgeaarde Hollander spitste hij zijn oren bij dat toverwoord. “Gratis” personeel, wat wil je nog meer? Niet alle wethouders zijn scherp. “Gratis” medewerkers worden wel betaald door een andere overheid, maar dat, omdat alle overheden door ons worden betaald, de kosten uiteindelijk weer bij de belastingbetaler uitkomen. Dus met enig gemor ging de raad akkoord met een pilotproject, waarbij de opdracht aan de combinatiefunctionaris was om te onderzoeken of zijn bestaan wel nut had. Dat de combinatiefunctionarissen gestuurd werden door het Alphense Sportspectrum (dat is één van de twee geldverslindende Alphense uitvoeringsorganen) was de raad toen waarschijnlijk nog niet duidelijk.

Inmiddels zijn we een jaartje verder en is het tijd voor een evaluatie. Iedereen loopt weg met de combinatiefunctionaris! De scholen zijn zo blij dat hij klussen doet die ze eigenlijk zelf zouden moeten doen dat ze zich nu al afvragen hoe het onderwijs de afgelopen 2000 jaar zonder kon. Ook de verenigingen jubelen, want die gratis werknemer bezorgt ze gratis leden! Dat ze voor 120.000 euro per jaar 80 kinderen begeleiden naar een sportvereniging is voor hen geen issue. Het is immers hun geld niet. Dappere gemeenteraad die zich tegen zoveel enthousiasme te weer stelt.

De kritische vragen van de gemeenteraad over wie straks de kosten gaat betalen als de combinatiefunctionaris niet meer ‘gratis” is worden door het college vakkundig ontweken. “Het is nu nog niet het moment om ons dat af te vragen, dat doen we over een jaar” Natuurlijk doet u dat pas over een jaar! U hoopt erop in dat jaar inmiddels zoveel goodwill voor uw werkgelegenheidsproject voor werkloze jeugdwerkers te hebben gekweekt dat de raad niet anders zal besluiten en dat de samenleving voor de kosten opdraait.

Naast de vraag of het rechtvaardig is om 16000 Boskopers te laten betalen voor de gymles van 80 kinderen speelt de meer fundamentele vraag welke samenleving je voor ogen hebt. De Amerikaanse president Ronald Reagan zette het scherp neer toe hij vertelde wat hij de meest angstaanjagende zin in zijn taal vond: “Ik ben van de overheid en ik ben er om u te helpen!” De immer groeiende behoefte van overheden om zich steeds vaker en meer te bemoeien met de keuzes van de burger moet door krachtige gemeenteraden worden geremd. Gemeenteraden die durven verder te kijken dan de sympathieke, enthousiaste blikken van betrokkenen, maar zich de vraag stellen wie waar voor verantwoordelijk is en mensen op hun verantwoordelijkheid aan spreken.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten