Ik ga naar een nieuwe gemeente

Na de hectiek van een jaar fuseren heeft de afgelopen zomer onze bestuurders goed gedaan en is een moment van bezinning opgetreden. In zijn bijdrage op alphens.nl schrijft Bas Eenhoorn een aantal verstandige zaken. Waar ik de eerste ben om hem op zijn nummer te zetten als hij uit zijn bestuurlijke rol valt ben ik met groter plezier ook de eerste die een compliment uitdeelt voor deze wijze woorden. Ik doe mijn duit in het zakje en schrijf eens op wat ik uit Boskoop mee wil geven aan de nieuwe gemeente:

Een dualistisch bestuur

Het Boskoopse college is meestal in staat om voorstellen te produceren die “de raad in stelling brengen”. Dat betekent dat er niet een door de coalitie dichtgetimmerd raadsvoorstel ligt en elke debat eindigt in een verliespartij voor de oppositie, maar dat in het onderlinge debat tussen de raadsleden een gewogen besluit wordt genomen, waar ruimte is om elkaar te overtuigen.

Een zuinige instelling

Als je twee periodes lang een artikel 12 gemeente bent geweest heb je geleerd om elk dubbeltje een paar keer om te draaien voordat je het uitgeeft. Boskoop heeft geen vet op de botten en dat vind ik voor een gemeente een goede conditie. Zelfs wanneer er gratis personeel ter beschikking wordt gesteld door een hoger overheid onderzoeken we of dat niet leidt tot teveel interne kosten.

Een open houding

Boskopers hebben over het algemeen een open houding naar de rest van de wereld. Dat uit zich bijvoorbeeld in de manier waarop in het verleden gebouwd werd (Er staan veel kwekerswoningen die geïnspireerd zijn op onze reizen naar verre landen) en de omgang van onze bestuurders met de andere overheden en de samenleving. Er komen in Boskoop initiatieven van de grond die elders zouden verzanden in de maalderij van de overheid.

Een beetje respect

Boskoopse debatten gaan over de inhoud, niet over de persoon. We zijn zelfs in staat om ruimte te creëren voor een wethouder om op te stappen zonder dat we in een moddergevecht belanden. Oud-wethouders kunnen nog gewoon over het dorp lopen en gaan elkaar niet verbaal te lijf. Hier geen afsplitsingen van politiek partijen omdat bestuurders vergaten dat een meningsverschil altijd zakelijk is en nooit persoonlijk mag zijn. In Boskoop weten we dat we in de politieke arena een, weliswaar serieus, spel spelen en dat partijbesturen hun verantwoordelijkheid moeten nemen de leden te binden.

Een zelfredzame samenleving

Boskopers organiseren zichzelf. Dat doen ze in religieus, sportief, maatschappelijk of muzikaal verband. Hier is geen overheid die de leiding neemt, maar af en toe iets faciliteert en vooral zo min mogelijk in de weg loopt. In Boskoop is geen extra bestuurslaag van moeilijk controleerbare stichtingen die gemeenschapsgeld gebruiken om hun eigen doelen te bereiken.

Roze bril

Dit verlanglijstje is, uiteraard, mijn kijk op Boskoop door een grote roze bril. Overal gebeurt wel eens iets en ik kan met hetzelfde gemak ook 5 verbeterpunten noemen. Misschien polderen we wel iets meer dan goed voor ons is, en zijn onze ambities wat dorps. Het kost ons, ondanks al onze inspanningen, moeite om het debat buiten het gemeentehuis te krijgen om die samenleving waarvoor het bestuur gemaakt is meer te betrekken bij besluiten die we nemen. Door onze schaalgrootte leveren we niet overal operationele topprestaties en nemen we deel aan te veel democratisch kreupele gemeenschappelijke regelingen. Het zou me een lief ding waard zijn als we, met de fusiepartners, daar goede oplossingen voor vinden om uiteindelijk te komen tot die sterke gemeente, die het verschil kan maken.