Het hele dorp vierde sinterklaasavond in het café. Niet
het hele dorp, maar iedereen die zichzelf belangrijk genoeg vond was op komen
dagen. Naast Sinterklaas zouden twee notabelen aanschuiven die het publiek
moesten vermaken met een aardig debat over een belangwekkend onderwerp. Daar
hielden ze wel van, op het dorp: debatteren. Hoewel, als je goed keek zag je
dat debatten in het dorp nooit bedoeld waren om tot een aardige oplossing van
problemen te komen, maar meer om elkaar de loef af te steken.
Notabelen
Het waren warempel niet de minsten: Hereboer Herman, die het
inmiddels tot raadslid had geschopt, en de succesvolle zakenman Tom Poes zouden
met elkaar praten over de vraag wie in het dorp belangrijk waren. Dat moest wel
wat worden, want beiden hadden het gisteravond in belangrijkheid afgelegd tegen
Meneer de Burgemeester. Die had, door de baas van de plaatselijke patjepeeërskrant,
waarin belangrijke mensen zich kunnen profileren door veel geld te betalen voor
ronkende interviews, zich laten benoemen tot de Machtigste man van het dorp.
Inlevingsvermogen
Nog voordat de gespreksleidster de avond op stoom bracht
storte Hereboer Herman zijn complete gebrek aan inlevingsvermogen over de zaal
uit. Hij wilde graag een waardig publiek debat en gaf op hoge toon blijk van
zijn dedain voor mensen die “zomaar wat roepen”. Het publiek weet dat het
gedachtegoed van Hereboer Herman van vòòr de oorlog is, maar werd zich er
pijnlijk van bewust dat dat van vòòr de 80-jarige oorlog is.
Geen eigen mening
Tom Poes, die verwoedde pogingen had gedaan om ook toe te
treden tot het establishment door te pas en te onpas te solliciteren naar een
openbare functie, bedacht een list. Hij plakte weleens een pamflet op de deur
van het gemeentehuis en sprak wel eens met een lid van de burgerij. Daarmee
onderscheidt hij zich van de andere notabelen, die de mening van de man in de
straat slechts te weten kwamen via zorgvuldig georganiseerde vragenlijsten. Dat
kwam wel van pas, want de raadsleden hebben, volgens Tom Poes, geen benul van
de beslissingen die ze nemen en zouden veel beter beslissingen gaan nemen als
ze maar eens naar hem gingen luisteren.
Belangrijke mensen
Het had een cabareteske avond kunnen worden als de andere
hele belangrijke mensen van het dorp hun mond hadden gehouden. Dat lukte
natuurlijk niet. De lokale draadomroep zond namelijk uit en de gedachte dat
enkele tientallen bedlegerige burgers bij de volgende verkiezingen konden worden
geronseld maakte de populisten-in-spee overmoedig. Al snel ging het helemaal
niet meer over belangrijke meningen, maar viel iedereen over elkaar heen in
meningen over allerhande onbelangrijke onderwerpen.
Knokpartij
Toen de aanwezigen inmiddels het doel van de avond uit het
oog waren verloren was er geen houden meer aan. Sinterklaas probeerde nog de twee grappen te plaatsen die hij 's middags had bedacht, maar hij was kansloos. De stemming was al
aardig verziekt en alles wat restte was de traditionele knokpartij waarmee elk
debat in het dorp eindigde. Ik verliet de kroeg en dacht, terwijl ik mijn
neus diep in mijn shawl drukte, aan een citaat van Gerrit Komrij: “Ik vind het
heerlijk om op een afstandje te zitten kijken naar dingen die naar de klote gaan.”
Geen opmerkingen:
Een reactie posten